‘Hoezo, moeilijke beslissingen nemen? De regering doet de hervormingen die nodig en goed zijn. Het is net geweldig dat we stoppen met belastinggeld te verspillen.’ Voor Georges-Louis Bouchez mag de overheid niet voor elke individuele levenskeuze betalen. ‘De staat is geen mister cash meer.’
Twee uur lang sprak de MR-voorzitter met de krant Het Laatste Nieuws. Als een echte verdediger van het regeringswerk. Als vurig voortrekker van hervormingen. Z’n interview verschijnt niet toevallig aan de vooravond van het Feest van de Arbeid. ‘We zullen de belastingen op arbeid verlagen zodat alle werkende mensen 1200 euro netto per jaar meer zullen verdienen.’ Het was dus geen loze campagneslogan: de Mouvement Réformateur is de echte partij van het werk.
‘De Vlaamse regering die een frigocheque geeft. Hoe is het toch mogelijk?’, zegt Bouchez over uitgaven die geen steek houden. ‘Moeten we elk jaar 600 miljoen euro voor ontwikkelingssamenwerking blijven betalen? En structuren zoals Unia financieren, ook als ze activistisch zijn in plaats van er gewoon voor te zorgen dat de wet wordt nageleefd? Moeten treinen werkelijk in elk dorp stoppen als er bijna geen reizigers opstappen? En de gezondheidszorg, die kan efficiënter. Iedereen zou een huisdokter moeten hebben, zodat patiënten alleen naar de spoeddienst gaan voor noodgevallen.’
Onnodige premies en cheques
Hoe moeten de kerntaken van de overheid er dan uitzien? ‘De staat moet maar voor een paar zaken zorgen: goed onderhouden infrastructuur, kwaliteitsonderwijs dat gelijke kansen biedt, veiligheid en justitie. Daarnaast hebben we een energiestrategie nodig die ons onafhankelijk maakt van de goeie wil van andere landen. Onze defensie is ook cruciaal en mag niet in het gedrang komen doordat de overheid allerhande onnodige premies en cheques uitdeelt? Er worden films gesubsidieerd waar maar 5.000 of 10.000 mensen naar komen kijken. Wist je dat je in Wallonië zelfs een premie kunt krijgen als je je tuinaarde laat analyseren’, zegt de liberale kopman.
‘Mensen en ondernemingen moeten zo weinig mogelijk hindernissen opgelegd krijgen, zodat ze zelf succes kunnen boeken. Iedereen kansen geven om te slagen in het leven, dát is de rol van de staat. Maar niet opdraaien voor elke individuele levenskeuze. De staat is geen geldautomaat. Alleen zo kan de solidariteit totaal blijven voor wie ze nodig heeft.’
